پیشگویی حالت و پایدارسازی سیستم های خطی با تاخیر در ورودی

سیستم های تاخیردار با وجود تاخیر در ورودی یکی از انواع سیستم های رایج در صنایع هستند. وجود تاخیر ذاتی در سیستم، در انتقال سیگنال و یا در اعمال فرمان کنترل، همه از عوامل ایجاد تاخیر در ورودی سیستم ها هستند. تلاش های زیادی در جهت طراحی یک کنترل کننده مناسب برای اینگونه سیستم ها صورت گرفته است. عقب افتادگی زمانی ورودی نسبت به سیستم، طراحی کنترل کننده برای این سیستم ها را دشوارتر نموده است. برای مرتفع ساختن این موضوع پیشنهادهای مختلفی ارایه گردیده است. یکی از مهمترین این پیشنهادات، ارایه یک مدل پیشگو است که بتواند سیستم را پیشگویی نماید. در این صورت کنترل کننده می تواند با استفاده از این مدل، عقب افتادگی زمانی ورودی را جبران نماید. مدل های مختلفی برای طراحی این مدل پیشنهاد گردیده است. مهمترین این مدل ها، مدل آرتستین است که اکثر طراحان دیگر نیز اساس طراحی مدل خود را بر اساس آن بنا نهاده اند. امااین مدل نیز بنوبه خود کمبودهایی دارد و مثال های نقضی بر پایداری آن وجود دارد. در این پایان نامه مدلی جهت پیشگویی سیستم ارایه گردیده است که بر اساس مشاهده گر بنا شده است. اثبات می گردد که خطای تعریف شده برای این مدل به صورت مجانبی به سمت صفر میل می نماید. این مدل در حالات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است و تغییرات لازم برای هر سیستم لحاظ گردیده است. همچنین با استفاده از این مدل کنترل کننده ای معرفی گردیده و پایداری سیستم حلقه بسته اثبات می شود.